കയ്യക്ഷരവും കൈവേലയും

സമ്പാദ്യമൊന്നും ബാക്കിയില്ലെങ്കിലെന്താ കുടുംബത്തോടൊപ്പം സസന്തോഷം അഞ്ചുപത്ത് കൊല്ലം ജീവിച്ചില്ലേ?
പ്രവാസത്തിന്റെ നീണ്ട 25 വര്‍ഷങ്ങളില്‍ ഞാന്‍ ജീവിച്ചത് എത്ര വര്‍ഷമാണെന്നറിയാമോ?
വെറും ഒരു വര്‍ഷം.
രണ്ടുവര്‍ഷം കൂടുമ്പോള്‍ എണ്ണിച്ചുട്ട ഒരുമാസം വെക്കേഷന്‍.
കാല്‍ നൂറ്റാണ്ടിനിടെ 12 തവണയാ നാട്ടില്‍ പോയത്. അതും നാട്ടുകാര്‍ക്കും വീട്ടുകാര്‍ക്കും എപ്പൊഴാ തിരിച്ചുപോകുന്നതെന്ന് ചോദിക്കാന്‍ ഒരു അവസരം മാത്രമേ നല്‍കാറുള്ളൂ.
രണ്ടാമതൊരു തവണ എന്താ ഇനിയും പോയില്ലേ എന്നു ചോദിക്കാനുള്ള അവസരം ഉണ്ടാകാറില്ല.
ഓരോ മാസവും അത്രയും വേഗത്തിലാണ് കടന്നു പോയിരുന്നത്.
അപ്പോള്‍ നിങ്ങള്‍ കുടുംബത്തോടൊപ്പം പ്രവാസ ജീവിതം നയിക്കുന്നവര്‍ ശരിക്കും സ്വര്‍ഗ ജീവിതമല്ലേ നയിക്കുന്നത്? പറ, ഞാന്‍ പറഞ്ഞതില്‍ എന്തെങ്കിലും തെറ്റുണ്ടോ?
അസൂയ കൊണ്ടൊന്നുമല്ല ബാച്ചിലര്‍ മല്‍ബു ഫാമിലി മല്‍ബുവിനോട് ഇത്രയും പറഞ്ഞത്.
ഒരു വസ്തുത പറഞ്ഞു എന്നുമാത്രം.
വസ്തുത ആര് പറഞ്ഞാലും വസ്തുത തന്നെയാണല്ലോ.
അതുകൊണ്ടുതന്നെ ഫാമിലി മല്‍ബുവിന് എതിര്‍ക്കാന്‍ പോയിന്റുകളുമില്ല.
കലഹവും തൊന്തരവുമില്ലാതെ കുടുംബിനിയോടൊപ്പം ജീവിച്ചു തീര്‍ക്കാനുള്ള കൊതി തന്നെയാണ് ഫ്‌ളാറ്റു വാടകയും മറ്റു ചെലവുകളും ഒത്തുപോകാനുള്ള വരവില്ലാതിരുന്നിട്ടും കടുംകൈക്ക് മുതിര്‍ന്നത്.
എന്താഹേ...… ഫാമിലിയോടൊപ്പം കഴിയുന്നത് കടുംകയ്യാണെന്നോ?
അതെ, പലര്‍ക്കും കടുംകൈ തന്നെ.
ഓരോ മാസവും ബാക്കിയാകുന്ന കടം വെച്ചുനോക്കുമ്പോള്‍ വേണമെങ്കില്‍ കടം കൈ എന്നും പറയാം.
പിന്നെ തൊന്തരവില്ലാത്ത സ്വകാര്യതയും സന്തോഷവുമെന്നൊക്കെ വേണമെങ്കില്‍ ആരെങ്കിലും ചോദിച്ചാല്‍ സമ്മതിച്ചു കൊടുക്കാം; വാസ്തവമല്ലെങ്കിലും. അല്ലെങ്കിലും പ്രവാസി എല്ലാം സമ്മതിച്ചുകൊടുക്കേണ്ടവനല്ലേ?
മറകെട്ടി പകുക്കാന്‍ പോലും സാധിക്കാത്ത ഫഌറ്റ് തുല്യ ദുഃഖിതരായ മറ്റൊരു ദമ്പതികളോടൊപ്പം ഷെയര്‍ ചെയ്തു കഴിയുമ്പോള്‍ എന്തു സ്വകാര്യത?
കറണ്ട് ബില്ലിനെ ചൊല്ലിയും ക്ലീനിംഗിനെ ചൊല്ലിയും എന്തിന് മൂട്ടയെ കൊണ്ടുവന്നതാരെന്ന ചോദ്യത്തില്‍ പോലും കലഹത്തിനുള്ള ഒന്നാന്തരം സാധ്യതകള്‍ ഫലപ്രദമാകാതെ, പ്രവാസികളുടെ വോട്ടവകാശം പോലെ നീണ്ടു നീണ്ടു പോകുന്നത് പടച്ചവന്റെ കൃപ.
കടലിനിക്കരെ ഒരുമിച്ചു കഴിയുന്ന മല്‍ബു കുടുംബാംഗങ്ങളില്‍ കലഹങ്ങള്‍ ഉണ്ടാകാറുണ്ടോ?
മല്‍ബി കരയുമോ?
പിന്നെ, കുടുംബ കലഹം ഇല്ലെങ്കില്‍ പിന്നെ എന്തു മല്‍ബു.
വേണമെങ്കില്‍ സൗന്ദര്യപ്പിണക്കമെന്ന് ഓമനപ്പേരിട്ടു വിളിക്കാം.
ഇത് ഒഴിച്ചുനിര്‍ത്തിയാല്‍ പിന്നെ മല്‍ബു, മല്‍ബു അല്ലാതായിപ്പോകും. അതുകൊണ്ട് പൂര്‍ണമായി നിഷേധിക്കാന്‍ വരട്ടെ.
മക്കളുടെ റിസള്‍ട്ട് വാങ്ങാന്‍ ആര് സ്കൂളില്‍ പോകുമെന്നതിനെ ചൊല്ലിയായിരുന്നു മല്‍ബിയും മല്‍ബുവും തമ്മില്‍ തര്‍ക്കം.
ങാ ഇതൊരു ചടങ്ങ് തീര്‍ക്കലാണെന്ന് മല്‍ബു.
പോയാല്‍ സാറ് കുട്ടിയുടെ മാര്‍ക്ക്‌ലിസ്റ്റ് ഇങ്ങെടുത്തുതരും. അതും വാങ്ങി ഇങ്ങുപോരാം. അധ്യാപക-രക്ഷാകര്‍തൃ കൂടിക്കാഴ്ച എന്നൊക്കെയാണ് വെപ്പെങ്കിലും അതിനൊന്നും നേരമില്ല.
സാറിന് എല്ലാവരുടേയും മാര്‍ക്ക് ലിസ്റ്റ് കൊടുത്തുതീര്‍ത്ത് വേഗം വീട്ടിലേക്ക് മടങ്ങണം. കാരണം മുടങ്ങാന്‍ പാടില്ലാത്ത ട്യൂഷനുണ്ട്.
രക്ഷിതാക്കള്‍ക്കാണെങ്കില്‍ ട്രാഫിക് ബ്ലോക്കും സഹിച്ച് അവിടെ എത്തിയതിന്റെ അലമ്പ് മനസ്സില്‍നിന്ന് നീങ്ങിയിട്ടില്ല.
രണ്ടുമൂന്ന് രക്ഷിതാക്കള്‍ ക്യൂവിലുണ്ടെങ്കിലും എങ്ങനെ ആദ്യം വാങ്ങാമെന്ന ചിന്തയിലായിരിക്കും അവര്‍.
ഇതൊന്നു വാങ്ങിയിട്ടുവേണം പുറത്തെവിടെയെങ്കിലും ഒന്നു പോകാന്‍.
മാര്‍ക്ക് ലിസ്റ്റ് കിട്ടിയപ്പോള്‍ മല്‍ബുവും മല്‍ബിയും ശരിക്കും അന്തംവിട്ടു. മോന്‍ എല്ലാ വിഷയത്തിലും തോറ്റിരിക്കുന്നു.
ഇതെന്താ സാറേ എല്ലാ വിഷയത്തിലും ഇങ്ങനെ...
അതേ, അവന്‍ പഠിക്കാനൊക്കെ മിടുക്കനാ. പിന്നെ കയ്യക്ഷരം കൊള്ളൂലാ.
ഉത്തരമൊക്കെ ശരി എഴുതിയാലും അതു വായിച്ചു നോക്കാന്‍ പറ്റിയാലല്ലേ മാര്‍ക്കിടാന്‍ പറ്റൂ. അതോണ്ട് സാറന്മാരേം കുറ്റപ്പെടുത്തേണ്ട, കുട്ടീനേം കുറ്റപ്പെടുത്തേണ്ട.
കയ്യക്ഷരം നന്നാക്കാനല്ലേ സാറേ അവനെ ഇങ്ങോട്ടു വിടുന്നത്? മല്‍ബിക്ക് സംശയം.
പിന്നെ, അവന്‍ മറ്റെല്ലാ കാര്യങ്ങളിലും ഉഷാറാട്ടോ.
സാര്‍ വീണ്ടും പറഞ്ഞുതുടങ്ങി.
ദേ, ധനശേഖരണത്തിനായുള്ള നാല് ലോട്ടറി ബുക്കാ അവന്‍ തീര്‍ത്തുകൊണ്ടുവന്നത്. ചുരുങ്ങിയത് 40 പേരെയങ്കിലും അവന്‍ കണ്ട് കാര്യങ്ങള്‍ അവതരിപ്പിച്ച് അവരുടെ പോക്കറ്റിലെ കാശ് അവന്റെ പോക്കറ്റിലേക്ക് മാറ്റിയിട്ടുണ്ട്.
നല്ല പ്രോഗസാ ഇത്. ചീസും ബര്‍ഗറും മൂക്കറ്റം കഴിച്ച് തടിമാടന്മാരായി ക്ലാസില്‍ ഉറക്കം തൂങ്ങുന്നവരേക്കാള്‍ എത്രയോ ഭേദം.
കയ്യക്ഷരം നന്നാക്കാനും മാര്‍ക്ക് വാങ്ങാനുമൊക്കെ ഇനിയും നേരമുണ്ടെന്നേ... അവന്റെ ഈ സ്മാര്‍ട്‌നസ്സ്, അതാ പ്രധാനം.
സാറ് പറഞ്ഞു നിര്‍ത്തിയെങ്കിലും മനസ്സിന് ആശ്വാസം പോരാതെ മല്‍ബു മല്‍ബിയുടെ നേരെ നോക്കി.
കയ്യക്ഷരം നന്നായില്ലെങ്കിലെന്താ, കൈവേല പഠിച്ചിട്ടുണ്ടല്ലോ.
ദേ നാളെ, നാളെ, നാളെയാണ് നറുക്കെടുപ്പ് എന്ന് പറയാനയക്കാം. പട്ടിണി കിടക്കേണ്ടിവരില്ല.
മല്‍ബി കാതില്‍ മന്ത്രിച്ചു.